Aletta betrapt zichzelf op hoe een ogenschijnlijk goedbedoelde, maar ietwat onhandige opmerking haar vrouwenbrein in overdrive zet en haar zelfvertrouwen onder vuur. Voor wie klinkt dit bekend in de oren?

Ik kom de trap op lopen bij de Matra Co-workingspace in Bali en wordt met een grote glimlach begroet door de vriendelijke medewerkers achter de bar. Inmiddels kennen ze mijn gezicht want de afgelopen week hoor ik hier zo’n beetje bij het meubilair, workmodus on! De Balinese medewerker genaamd Bas komt al aangesneld om een glas water neer te zetten wanneer ik mijn laptop en toebehoren uitstal op één van de tafeltjes, nu omgedoopt tot werkplek voor vandaag. In gebrekkig Engels vraagt hij iets wat lijkt op: ‘What have you done?’ of ‘Where have you been?’.Aangezien ik gewoon een ‘Hey! How are you?’ had verwacht en niet direct kaas kon maken van wat hij nou precies vraagt, kijk ik een beetje beduusd en zeg maar: ‘Sorry?’ Dit keer kan ik wel duidelijk verstaan wat hij zegt: ‘You look so tired! What have you done?’ Uhh… he? Geen idee? Hoe zie ik eruit? Lijk ik echt zo moe? Anders dan die andere dagen? Ik heb geen mascara op, zou dat het zijn? Wat heb ik gedaan vandaag? Aan mijn kleur kan het toch echt niet liggen.  Ik ben (ondanks goed smeren) poepiebruin en m’n Botox zit ook nog prima, dat heb ik gister nog gecheckt.

Het vrouwenbrein

M’n hoofd is aan het ratelen op zoek naar een verklaring voor de uitspraak van deze vriendelijke jongeman en dan denk ik ineens: Oja! Ik heb net twee keer 4 etages de trap op en af gelopen in de hitte met m’n hele hebben & houwen omdat ik me, bijna boven aangekomen, ineens bedacht dat ik m’n sleutel nog in de scooter had laten zitten. Superhandig. Ik zal er wellicht om die reden wat verwilderd uit zien en hoor mezelf iets mompelen tegen Bas over de trap en m’n scootersleutel, hij lijkt tevreden met het antwoord. Pfieuw, mysterie opgelost. In mezelf moet ik stiekem een beetje lachen om hoe dat vrouwenbrein soms een loopje met je neemt bij dergelijke confrontaties.

Mijn primaire doel is in ieder geval niet alleen om mensen er goed uit te laten zien, maar in de eerste plaats om mensen zich goed te laten voelen!

Sommige vragen wil je simpelweg liever niet horen en zouden eigenlijk gewoon verboden moeten worden, zoals:‘Gaat het een beetje? Je ziet er zo moe uit!’ wanneer je je eigenlijk prima voelt. Of dé ultieme blundervraag: ‘Hee, wat leuk! Hoever ben je?’ terwijl je helemaal niet zwanger bent. En dan hebben we nog deze veelgehoorde vraag: ‘Is er iets? Je kijkt zo chagrijnig!’ terwijl we allemaal weten dat die frons soms gewoon een eigen leven leidt.

Complex

Hoe vaak ik in de spreekkamer wel niet te horen krijg dat mijn cliënten op een andere manier naar zichzelf in de spiegel zijn gaan kijken na opmerkingen te hebben gekregen van anderen. 'Waar bemoeien die mensen zich mee?' vraag ik me dan altijd af. Er zijn toch 100 andere en subtielere manieren om er achter te komen of iemand moe of boos (of zwanger) is zonder gelijk een stempel op iemands gezicht (of buik) te plakken met daarop jouw oordeel? Je bezorgt iemand nog een complex!Helaas kunnen cosmetisch artsen er ook wat van. Vaak genoeg hoor ik van cliënten die voor het eerst bij mij op consult komen dat ze daarvoor ook elders zijn wezen oriënteren en de deur weer uit liepen met een offerte van in de duizenden euro’s én een minderwaardigheidscomplex helemaal gratis en voor niets! Ieder natuurlijk zijn of haar eigen werkwijze, maar mijn primaire doel is in ieder geval niet alleen om mensen er goed uit te laten zien, maar in de eerste plaats om mensen zich goed te laten voelen! Daar zijn meestal geen duizenden euro’s voor nodig; een eerlijk advies (waarbij óók de positieve features worden benoemd!), een klein prikkie waar gewenst en wat TLC is vaak all it takes!

OVER ALETTA DE WIT: ALETTA (27) IS COSMETISCH ARTS, MODEL EN ORTHOMOLECULAIR THERAPEUT. VOOR WIEMOOIWILZIJN SCHRIJFT ZE COLUMNS OVER HAAR WERK, LEVEN EN SCHOON- EN GEZONDHEID.