Oefening baart kunst
Hi knapperd!
Je bent waarschijnlijk via een zoekmachine op deze pagina terecht gekomen omdat je geïnteresseerd bent in cosmetische ingrepen en specifiek het onderwerp waar deze pagina over gaat.
Dit platform bestaat sinds 2017 en veel van de oudere artikelen onderschrijven niet hoe wij nu tegen cosmetische ingrepen aankijken. Lees onze actuelere artikelen in het overzicht op de homepagina.
Wij geven geen advies over cosmetische ingrepen, maar proberen je wel van informatie te voorzien zodat jij een weloverwogen keuze kunt maken. Daarnaast bieden we hulp bij complicaties en klachten.
JE MOEDER ALS PROEFKONIJN, een column van cosmetisch arts Jani van Loghem.
Hij heeft een cosmetische kliniek in het centrum van Amsterdam en vliegt de hele wereld over om artsen te onderwijzen in zijn technieken. Je kunt zeggen dat Jani van Loghem een gevestigde naam is in de cosmetiek, maar ook hij moest ergens beginnen.
Workshop permanente fillers
Zo’n 12 jaar geleden zette ik mijn eerste cosmetische prikje in mijn eerste patient. Het was ergens in 2004 en ik was nog co-assistent. De patiënt in kwestie was mijn moeder. Ik had me aangemeld voor een “fillers workshop" bij de firma AB Medical in Breda. Dit bedrijf had de distributierechten voor Bio Alcamid en Bio in Blue.
Wat een ellende
Niemand wist toen nog wat een ellende deze middelen later zouden veroorzaken en er werden toen nog diverse workshops georganiseerd om de injectietechnieken aan de artsen uit te leggen. Deze workshop werd geleid door dr. Peter Velthuis. Hij demonstreerde de techniek aan de ene kant van het gezicht en liet de aanwezige artsen (en mij als co-assistent) de andere kant injecteren met het betreffende product. In die tijd heerste het idee dat je maar beter een permanent product kon kiezen, omdat je dan dus maar één keer behandeld hoefde te worden. De meeste mensen die als vrijwilliger mee kwamen wilden dan ook liever met het permanente product geïnjecteerd worden. Wat Peter Velthuis heel goed deed was dat hij niet te commercieel over de producten sprak. Hij wakkerde een gezonde argwaan voor permanente producten aan. En hoewel de langetermijn complicaties toen nog niet bekend waren, besloot ik dat ik mijn moeder niet wilde injecteren met een permanent product (gelukkig). Ik koos dus voor het niet-permanente product Bio in Blue.
Een beetje lipcontour
Eigenlijk wilde ze helemaal niet geïnjecteerd worden, maar ze ging voor mij mee omdat ik wilde oefenen. En als we dan toch iets zouden doen, dan maar de lijntjes van de bovenlip. Peter legde uit dat Bio in Blue veel te dik was om die fijne lijntjes te behandelen. Maar als we de lipcontour zouden behandelen, de “vermillion border”, dan zou dat een positief effect hebben op de rimpeltjes in de bovenlip.
Mijn moeder vond het goed en ging een beetje nerveus op de behandelstoel zitten. Als ze maar niet zo’n opgespoten bovenlip zou krijgen was het goed. En zoals vele mensen had zij iets tegen naalden. Doodeng vond ze het idee dat er met een naald in haar lippen zou worden geprikt.
Peter besloot te beginnen met de uitleg van de verdoving van de bovenlip. Hij legde uit aan mijn moeder dat het door de verdoving zou gaan voelen alsof de lip al veel groter was, maar dat de lip in werkelijkheid nog precies hetzelfde was. Hij gaf haar een spiegel en ze zag wat hij bedoelde. Ze kon ontspannen. Toen liet hij zien hoe je met de naald de contour van de lip kan kan accentueren. De naald werd vanaf de mondhoek opgevoerd in de vermillion border. Toen de naald eenmaal in de juiste positie was gebracht, begon hij tegelijkertijd de naald terug te trekken en met zijn duim op de stamper van de spuit te drukken zodat er een kleine hoeveelheid filler in de lip werd gespoten. De zogenaamde "lineaire retrograde injectietechniek"
Trillende handjes
Hij injecteerde drie van deze kleine lijntjes aan filler in haar rechter bovenlip en toen was het mijn beurt. Ik kreeg de spuit in mijn hand en keek op de schaalverdeling. 0,85 ml zat er nog in. Oké, hij had dus 3 lijntjes van 0,05 ml gegeven. Ik keek naar mijn moeder. Ze lag met haar ogen dicht te wachten op de andere kant die ik zou gaan doen. Ik keek naar haar lip en besloot dat ik maar het beste gewoon kon beginnen.
Opeens werd ik me bewust van alle ogen die op mijn handen gericht waren. Om mij heen stond een kring van zo’n 8 waarschijnlijk heel ervaren artsen over mijn schouders mee te kijken, terwijl ik nog maar een co-assistentje was zonder enige ervaring. Ik werd zenuwachtig en merkte dat mijn handen een beetje aan het trillen waren op het moment dat ik de naald in haar mondhoek wilde inbrengen. Ik merkte dat mijn moeder mijn getril toch wel erg spannend vond waarop ik stopte en zei dat Peter het maar moest doen. Ze zei dat ze juist wilde dat ik het deed, omdat ik moest leren.
Peter legde uit hoe ik mijn hand kon stabiliseren door met mijn pink op haar wang te steunen. Hij stelde me op mijn gemak en ik gaf haar het eerste prikje en injecteerde een lijntje van 0,05 ml. Het was gelukt. Het ging goed. Met wat meer zelfvertrouwen prikte ik nogmaals twee lijntjes filler in haar lip. Pffffff ik merkte dat ik mijn adem had ingehouden en dat mijn hele rug bezweet was van deze inspanning. Maar het was gebeurd. Ik was geïntroduceerd in de wereld van injectables. En het zag er goed uit! Tenminste, voordat de zwelling goed zichtbaar was een half uurtje later.
Wiefstuk
We reden terug naar Amsterdam en onderweg vroeg ze of ik mee kwam eten; ze had “wiefstuk” gekocht bij de slager. Het duurde nog twee uur voordat de verdoving was uitgewerkt en ze de b weer kon uitspreken. Thuis aangekomen kreeg mijn stiefvader bijna een hartaanval. Ik moet toegeven dat ze er op dat moment wel erg opgezwollen bij liep. De lip bewoog nog niet normaal vanwege de verdoving en was erg gezwollen vanwege de behandeling. De twee dagen daarna was de zwelling nog steeds niet minder. We vroegen mijn ex-vriendin om hulp; zij was al enige tijd cosmetisch arts en zij legde uit dat de lippen best een paar dagen gezwollen konden blijven, vooral met Bio in Blue.
Ongeveer een jaar zou de filler blijven zitten en dan zou het lichaam het product volledig afbreken. Maar dat bleek niet helemaal te kloppen. Ongeveer een jaar later ontstond er een wondje. Ze pulkte er aan en trok zo een hele sliert wittig spul uit haar bovenlip. Weer een jaar later was het product van de markt. En mijn moeder was voor altijd genezen. Ik heb haar nooit meer behandeld na deze ervaring, zelfs niet nu ik heel ervaren ben en de veiligste injectable producten heb waarvan de afbreekbaarheid zonder twijfel is aangetoond.
