Zeur niet zo

Urineverlies na het baren van een kind, hoort er bij. Depressief worden na een mislukte cosmetische ingreep, het was ook niet echt nodig,hè? Wij houden niet van zeuren. Niet van de zeurders, maar zelf de zeurder zijn, is nog erger. 

Persoonlijk heb ik al snel het gevoel dat ik aan het ‘zeuren’ ben. Als ik het een minuut over mijn autoimmuunziekte heb en de ongemakken die dit veroorzaakt, verontschuldig ik me snel en begin over iets luchtigs. Als iemand zeurt, herhaalt diegene volgens het woordenboek op vervelende toon dezelfde vraag of klacht. In mijn geval precies hoe mijn lichamelijk klachten verlopen; een vervelende herhaling. Mijn verontwaardiging over het verdwijnen van de vanzelfsprekendheid van een gezond lichaam is groot. Hoezo ziek? Ik neem daar geen genoegen mee. En dat zou jij (de zieke en/of de verminkte) ook niet moeten doen.

Nu ben ik me bewust van mijn bevoorrechte positie. Ik heb een fantastisch netwerk van artsen en specialisten om me heen verzameld die mijn klachten erkennen en er alles aan doen om me te helpen. Ook jij mag goede zorg eisen. En zeuren. Eindeloos ‘zeuren’. Net zo lang tot alles is gedaan om je lichamelijke ongemakken te verminderen en in het beste geval helemaal op te lossen.

Wist je bijvoorbeeld dat je zelf mag bepalen door welke arts of specialist je geopereerd wilt worden?

In de Nederlandse wet is opgenomen dat patiënten het recht hebben om zelf een hulpverlener te kiezen en eventueel van hulpverlener te veranderen. Nu je klachten ondervindt, weet je als geen ander hoe waardevol je lijf is. Daar mag je dus ook zelf over beslissen. Jij bepaalt wat er mee gebeurt. Sure, in een acute situatie mag je natuurlijk gewoon dankbaar zijn dat je überhaupt hulp krijgt. Maar voor de niet urgente situaties kun je de tijd nemen je te verdiepen in mogelijke behandelingen en een specialist te zoeken die daar op aansluit. 

Daarnaast heb je recht op een second opinion, als je twijfelt aan de diagnose of behandeling die de arts (voor)stelt.

Dit mag ook als je extra zekerheid wil krijgen. Een second opinion wordt vergoed als de arts je doorverwijst naar een collega in hetzelfde vakgebied.

De vrouwen achter het Nazorg Borstkanker centrum in Haarlem zijn er om andere vrouwen bij hun herstel na borstkanker te ondersteunen. Zij vertelden mij dat veel van die vrouwen nadat ze eenmaal beter zijn verklaard zich bezwaard voelen om om hulp te vragen. Vaak hebben ze het gevoel al te veel aandacht opgeëist te hebben van hun omgeving en willen niet meer ‘zeuren’. Ze zijn tenslotte gezond nu. Schrijnend dat de nasleep van borstkanker vaak niet minder erg, maar juist zwaarder is dan ziek zijn. Iemand met een diagnose en onder actieve behandeling geven we vanzelfsprekend ons medeleven. Voor de nasleep van dit alles, hebben we helaas minder vanzelfsprekend begrip.

De oprichter van Nazorg Borstkanker Lucette Vermeijden merkte tijdens haar werk als huidtherapeute dat er weinig aandacht is voor alle zaken waar vrouwen na een borstamputatie, reconstructie, bestraling en chemo mee te maken krijgen. Ze heeft een prachtig centrum opgezet waar verschillende disciplines samenkomen die allemaal ondersteuning kunnen bieden bij het herstel na borstkanker. Een mooi initiatief waar we graag meer bekendheid aan geven. Iedereen heeft namelijk recht op goede (na)zorg. 

Wil je meer weten over je rechten als patiënt? Bezoek dan zorgwijzer.nl. 

Voor informatie over het behandelaanbod van Nazorg Borstkanker klik hier om naar de website te gaan.